Aktualności

Ze mną też. Jeszcze parę lat temu umieszczenie przekleństwa w swoim tekście, w dodatku w tytule, nigdy by mi do głowy nie przyszło. Nawet teraz zresztą, nagrywając ten tekst, wydawało mi się, że nie będę w stanie publicznie powiedzieć tego co napisałem, i będę musiał posłużyć się eufemizmem. Ale dałem radę, bo długo ćwiczyłem.

W dniu 11 grudnia 2025 roku w murach Społecznej Akademii Nauk w Warszawie odbyła się uroczystość, która stała się symbolicznym potwierdzeniem znaczenia dialogu między teorią a praktyką w kształceniu przyszłych dziennikarzy. Tego dnia władze uczelni uhonorowały red. Jana Kota – członka Zarządu Oddziału Warszawskiego oraz Zarządu Głównego Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej – doceniając jego zaangażowanie w rozwój kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna oraz aktywną obecność w przestrzeni medialnej i akademickiej.

W klimatycznej galerii Janusz Golika na warszawskiej Saskiej Kępie Maria Pakulnis spotkała się z Klubem Krytyki Teatralnej SDRP/ polską sekcją AICT. Spotkanie odbyło się z okazji wręczenia artystce nagrody specjalnej im. Stefana Treugutta za rolę pani Alving w „Upiorach” Henryka Ibsena w reżyserii Anny Augustynowicz w Teatrze TVP.

Przeczytałem ostatnio w „Polityce”, że poczta duńska kończy działalność doręczycielską. Nie zamierzam z tego powodu hamletyzować, ale z przyjemnością się o tym dowiedziałem, bo Dania jest po Finlandii druga w rankingu szczęśliwości. A tu proszę, poczta zbankrutowała. Nic tak człowieka nie cieszy, jak nieszczęście kogoś szczęśliwego. Potem doczytałem i dowiedziałem się, że przyczyną upadku doręczycielstwa w kraju moich przyjaciół, Hamleta, André i policjanta Muldgaarda, o niewiadomym imieniu i stopniu służbowym, nie jest degeneracja poczty, tylko degeneracja społeczeństwa, które znudzone wieczną (choć drugorzędną) szczęśliwością przestało wysyłać do siebie cokolwiek, poza ustnymi i internetowymi życzeniami szczęścia, bo resztę już mają pierwszorzędne: zdrowie, opiekę społeczną i problemy z imigrantami.

Ponad 75 % obszaru Finlandii pokrytych jest zwartymi kompleksami leśnymi. W Polsce lasy to niespełna 30 %. Czy świadczy to o tym, że jesteśmy krajem bardziej zurbanizowanym i bardziej rozwiniętym niż Finlandia? Może i tak… Ale czy w związku z tym jesteśmy szczęśliwsi? Bynajmniej: w rankingu poczucia szczęśliwości (to dość dyskusyjne kryterium!) do Finlandii nam daleko. Szczęście zresztą nie spływa na ludzi wraz ze strumieniami pieniędzy i dóbr materialnych: w pierwszej dziesiątce najszczęśliwszych krajów świata znalazły się m.in. Costa Rica i Meksyk…