Dobre teksty polecamy. Książki, komentarze, opinie

Prawdziwy zachwyt wzbudza oglądalność transmisji obrad Sejmu, które – co tu kryć – nie cieszyły się nadmierną popularnością przez ostatnie lata. Obywatelskie przebudzenie 15 października ma więc ciąg dalszy. Część wyborców wytrwale śledzi sejmowe potyczki niczym serialowy thriller, obserwując z podziwem, w jaki sposób nowi posłowie opozycji demokratycznej zabierają się do robienia porządku. Nie jest to łatwe, wymaga doprawdy świętej cierpliwości i trzymania nerwów na wodzy, ale wyniki już są. Nadzieje oponentów zwycięskiej koalicji, że tylko patrzeć, a rozpadnie się z hukiem, najwyraźniej bledną, impet zaś, z jakim koalicja przystąpila do zaprowadzania demokratycznego ładu, budzi nadzieje. Zwłaszcza że wyborcy trzymają rękę na pulsie.
(Tomasz Miłkowski)

Teatr TVP dał Mickiewiczowskie Dziady (częściowo) na żywo, transmitowane z Wilna. Był to wybór kilku scen: Balu u senatora zarejestrowanego na Uniwersytecie, Wielkiej Improwizacji (na żywo) z celi Konrada koło Ostrej Bramy, i obrzędowej II części u stóp góry krzyży cmentarza Szawelskiego. Mimo klimatycznych miejsc i doborowej obsady Bal u senatora w reżyserii Magdaleny Wippich okazał się martwy, a Improwizacja – drewniana. Jakubowi Kordasowi, który już kiedyś grał Gustawa-Konrada, nie pomógł reżyser Jarosław Gajewski, skracając tekst niemiłosiernie, aż do utraty sensu. Jedynie Jarosław Kilian, znawca kultury ludowej, sprostał wyzwaniu i pokazał, czym mogłoby być to widowisko, gdyby nie klecono go na chybcika.
(Tomasz Miłkowski)

Nieco zamieszania powstało z powodu nagłego zdjęcia z anteny Polsatu kolejnych programów Kabaretu Moralnego Niepokoju. To ciekawe, dlaczego tak się stało, ale jeszcze ciekawsza jest metoda uprawiana od dawna przez rozmaite portale i media społecznościowe, które dbając o odpowiednią „klikalność”, przytrzymują uwagę czytelników łudzącymi zapowiedziami. W sprawie rzeczonego kabaretu na przykład zapowiadano triumfalnie, że „wiemy dlaczego kabaret zniknął, Edward Miszczak komentuje” itp. Po czym następowało sążniste przypomnienie wspomnianego konfliktu z kabaretem, a na sam koniec autor informacji przytaczał wypowiedź (?) szefa programowego stacji, który oświadczył jedynie: „Nie mogę nic mówić”. Typowe kręcenie bata z piasku, czyli jawne nabieranie gości w butelkę.
(Tomasz Miłkowski)

Biblioteka miejska w Siedlcach ma w katalogu aż jeden egzemplarz „Niny i Józefa”. Przed spotkaniem z autorką tej książki był wypożyczony. Teraz, czyli po spotkaniu, potencjalni czytelnicy pewnie czekają w elektronicznej kolejce. Wzbudziło ono bowiem ciekawość i zostawiło – jak słyszałam – wrażenie niedosytu.

Liliana Śnieg-Czaplewska, warszawska dziennikarka o bogatym dorobku pisarskim, została zaproszona do Siedlec w ramach Nocy Bibliotek (7 października 2023 r.) i swoją obecnością uratowała tę imprezę. Bibliotekom, podobnie jak innym instytucjom kultury, brakuje bowiem pieniędzy na działalność popularyzatorską. W tej sytuacji wizyta twórcy gotowego przybyć w czynie społecznym staje się cennym prezentem.

„Zielona granica” Agnieszki Holland natknęła się na szlaban. W Otwocku. Tutejsze kino podległe prezydentowi zdjęło z repertuaru film Holland. Nikt – nawet w krainie zarządzanej przez słuszną partię – nie powiedział, że to rezultat zakazu, ale gdzie tam, ideologicznego. Ot, sala kinowa akurat była potrzebna na coś innego. Metody znane z lat minionych, ale, jak widać, wciąż użyteczne, kiedy mogą służyć ważnej sprawie obrony zagrożonych wartości. Za to w Krakowie dyrektor Teatru Słowackiego Krzysztof Głuchowski, choć aktor dyplomowany, nie może zastąpić na scenie Jana Peszka, w inscenizacji „Dziadów”, ponieważ trwa w teatrze remont kanalizacji. Brzmi znajomo? To jak znany dowcip z kabaretu „Dudek”.
(Tomasz Miłkowski)