Lech Winiarski

Drogę zawodową rozpoczął 67 lat temu w Gazecie Krakowskiej. Od 1955 roku był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a do grudnia 2017 roku czynnym uczestnikiem spotkań w Stowarzyszeniu Dziennikarzy RP. Po okresie krakowskim 11 lat spędził w Kielcach, w redakcji Słowa Ludu.

W 1969 roku rozpoczął swą dziennikarską przygodę w Warszawie. Początkowo w Polskim Radio w redakcji Muzyki Aktualności, następnie w Agencji Robotniczej, w Polityce, Życiu Partii, Trybunie Ludu i tygodniku Rada Narodowa. W tygodniku nasze drogi się spotkały.

Od likwidacji RSW, a tym samym Wydawnictwa Współczesnego i zamknięcia tygodnika minęło 27 lat, szmat czasu, ale przy każdej okazji spotkania z Leszkiem miło wspominaliśmy czteroletnią współpracę dwóch zastępców redaktora naczelnego. W miejsce Rady Narodowej powstał tygodnik samorządu terytorialnego Wspólnota i Leszek jeszcze przez kilka lat, do emerytury, publikował na jego łamach, zajmując się problematyką społeczno-polityczną, głównie w relacjach między władzą a obywatelami. Był autorem wielu felietonów na temat kontroli społecznej, władz przedstawicielskich, parlamentu, samorządu terytorialnego, komisji sejmowych, komisji rad gminnych itp. Często materiały Leszka były przedrukowywane w gazetach terenowych, co dawało świadectwo dużej fachowości Autora.

Swą wiedzą i doświadczeniem dzielił się z młodymi dziennikarzami, uczył nie tylko solidnego warsztatu , ale przede wszystkim dziennikarskiej etyki i odpowiedzialności za słowo pisane. Wychował dwóch synów Pawła i Tomasza, obaj poszli w ślady Ojca, w dziennikarstwo.

W redakcji i poza Leszek zawsze był życzliwy i pogodny. Lubił żartować i potrafił to robić z klasą. Szkoda, że kolejna dziennikarska karta zamknęła się.

Andrzej Maślankiewicz