Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej

Ponad 75 % obszaru Finlandii pokrytych jest zwartymi kompleksami leśnymi. W Polsce lasy to niespełna 30 %. Czy świadczy to o tym, że jesteśmy krajem bardziej zurbanizowanym i bardziej rozwiniętym niż Finlandia? Może i tak… Ale czy w związku z tym jesteśmy szczęśliwsi? Bynajmniej: w rankingu poczucia szczęśliwości (to dość dyskusyjne kryterium!) do Finlandii nam daleko. Szczęście zresztą nie spływa na ludzi wraz ze strumieniami pieniędzy i dóbr materialnych: w pierwszej dziesiątce najszczęśliwszych krajów świata znalazły się m.in. Costa Rica i Meksyk…

Od lat trwają w Polsce spory o związki partnerskie, choć teraz ma się ku ugodzie. Tymczasem TSUE wydal wyrok przyznając rację dwóm Polakom, którzy zawarli związek małżeński w Berlinie, że powinien być oficjalnie w Polsce zarejestrowany, czyli że Urząd Stanu Cywilnego musi dokonać tzw. transkrypcji.
W zasadzie to spór kończy, choć prawica zadrżała z oburzenia, a premier powiedział, że szanujemy wyroki TSUE, ale nikt nam prawa narzucać nie będzie. Zachował się niczym Cieciszowski z „Trans-Atlantyku” Witolda Gombrowicza, który pytany, czy iść do ambasady, odpowiada: „idźże zaraz do Poselstwa albo nie idź”. Szkoda, że politycy tak mało czytają. Albo czytają bez zrozumienia..
(Tomasz Miłkowski)

W imieniu Zarządu Oddziału Warszawskiego SDRP serdecznie zapraszam na uroczystość wręczenia Nagrody im. Karoliny Beylin, którą odbierze wybitny reporter Mariusz Szczygieł.
Gala odbędzie się 2 grudnia w Domu Dziennikarza w Warszawie przy ulicy Foksal 3/5 (sala B). Początek o godzinie 12.00.
Z nadzieją na spotkanie –
Tomasz Miłkowski

Za nami XI Zjazd SDRP. Postawił na porządku dnia pytania. O przyszłość prawa prasowego. O media publiczne. O etykę. O demokrację medialną. O prasę, która zacieśnia krąg odbiorców.
Wiemy, że to czas wielkiej zmiany rynku medialnego, że wciąż rodzą się nowe wyzwania i nowe pytania. Budzą niepokój, ale i wiarę, że nie brakuje ludzi gotowych bezinteresownie zabiegać o poziom dziennikarstwa i pytać o jego społeczny sens.
To jest najważniejsze. Przynajmniej dla tych, którzy do tego zawodu przyszli nie po karierę i łatwy zarobek (a mogliby się srodze zawieść). Skoro tak jest, to nie warto tracić nadziei. Po to był ten zjazd.
(Tomasz Miłkowski)

Zaparkowałem tam gdzie zawsze i poszedłem na mój przymusowy spacer. Na ścieżce spacerowej tłoku nie było, ale nie byłem pierwszym korzystającym tego dnia z jej uroków. Trudno było nie zauważyć, że wcześnie rano spacerowały tu już nowotarskie barany. Mam na myśli samce od owiec. W maczystowskim świecie Podhala na owce mówi się właśnie przeważnie właśnie barany. Zazwyczaj o tej porze roku kierdle powinny być już rozpuszczone do domów, ale zmiany klimatyczne i tutaj są widoczne: w przededniu zapowiadanych katastrofalnych opadów śniegu (mówią, że może spaść go nawet trzy centymetry!) trawa wciąż była zielona, a gdzieniegdzie złociły się podbiały, więc owce (i barany…) były na naturalnym wikcie. Poranny przemarsz wypasowy odbywał się jednak nie po zielonej jeszcze łące, tylko po wyasfaltowanej ścieżce.