Piękno na to jest, by zachwycało

„Taka rozmowa była o Chopinie,/ „Który naczelnym u nas jest artystą”… Tak się zaczyna dialog „Bogumił” w „Promethidionie”, programowym manifeście Cypriana Kamila Norwida o sztuce i powinnościach artystów. To jeden z licznych szopenowskich śladów u Norwida, który trafnie słyszał w jego muzyce Polskę. Nieomylnie dostrzegł, że mieliśmy artystę, który łączy pokolenia i narody. Potwierdza to rozpoczęty właśnie KONKURS w Warszawie, coś więcej niż konkurs, bo to jakaś wspaniała celebracja sztuki wysokiej, swego rodzaju pospolite ruszenie ludzi wrażliwych. Prawdziwy cud, że to tak trwa i nie wygląda wcale na to, aby miało wygasnąć. Jak się okazuje, piękno jednoczy, nie tylko łagodzi obyczaje.
(Tomasz Miłkowski)