Aktualności

Nowy Minister Sprawiedliwości przystąpił do pracy. Rozpoczyna od widowiskowych porządków kadrowych, ale i finansowych. Uruchomił m.in. konkursy na środki z Funduszu Sprawiedliwości, sam wycofuje pozwy (we własnych sprawach) przeciw skarbowi państwa, zawiesza prezesów i wiceprezesów niektórych sądów, którzy wsparli upolitycznioną i nieprawidłowo uformowaną KRS. W szeregach prawników niecierpliwie czekających na „konkrety” zapanował lepszy nastrój. Wprawdzie w tę samą stronę szedł poprzednik, ale sprawiało to wrażenie działań powolnych. Minister Żurek chce się skupić na przywróceniu sprawności wymiaru sprawiedliwości, który – nie ma co kryć – działa, ledwo zipiąc. Łatwo mu nie pójdzie. Psuje prawa będą się zaciekle bronić.
Oczywiście stojąc nieugięcie na straży praworządności.

(Tomasz Miłkowski)

- Ja tam lubię ciepło – tak sąsiadka skwitowała w windzie moje narzekania na panujący od kilku dni upał. Przez jedną krótką chwilę zastanawiałem się nad szczegółowym znaczeniem użytego przez nią słowa „tam”, ale doszedłem do wniosku, że w tej wypowiedzi sąsiadki jest to nie zaimek rzysłówkowy, tylko partykuła wzmacniająca. No, coś w rodzaju partykuły. I pomyślałem sobie, jak różnie odczuwamy różne rzeczy w różnych miejscach. Na przykład ja też lubię ciepło tam – w krajach, gdzie ciepło jest immanentną cechą klimatu, ale najlepiej to ciepło konsumuję gdzieś w falach ciepłego morza, albo na plaży, owiewany ciepłym, ale nie gorącym wiatrem, pod warunkiem, że nie jest za mocny i nie obsypuje mnie ciepłym, ale nieprzyjemnym piaskiem. Ale może jeszcze bardziej lubię ciepło tu – gdzie jeszcze nie jest ono stanem częstym, gdzie do morza mam daleko i zdecydowanie nie jest to ciepłe morze i gdzie, jeśli się trafi dzień ciepły, słoneczny i bezwietrzny, a przypadkiem nie jest to związane z mocno zanieczyszczonym powietrzem – robi się naprawdę przyjemnie, co mój meteopatyczny na starość organizm potrafi docenić i wynagrodzić chwilowym dobrostanem.

Po tygodniach oczekiwania stało się: zrekonstruowany rząd stoi na własnych nogach. Mimo że trochę przewiało. Jak zwykle taka zmiana, to jednak przeciąg, choć wszystko odbyło się nad wyraz kulturalnie. Prawie jak wśród przyjaciół. Prezydent na odchodnym wygłosił jedno z najlepszych i najkrótszych przemówień, deklarując się jako państwowiec. W podobnym duchu przemawiał premier.
Kiedy się tego słuchało, aż zdumienie mogło ogarnąć, czemu to tyle cierpkich, by nie rzec gorzej, słów, panowie wypowiadali wcześniej. Ale dobre i to: topór wojenny zakopany, pole oczyszczone do następnych potyczek, bo pewnie ich nie zabraknie po zmianie warty w Pałacu Namiestnikowskim. Nawet jeśli wczoraj było niemal słodko.
(Tomasz Miłkowski)

W XIX i XX wieku partie i organizacje społeczne walczyły o władzę, by zrealizować swój program polityczny i socjalny. Głosowali na nich ci ludzie, którzy ten lub podobny program popierali, z takich czy innych powodów. Dziś partie i organizacje społeczne wybierają sobie taki program polityczny i socjalny, który pozwoli im zdobyć władzę, dzięki głosom ludzi, którzy popierają taki a nie inny program. Innymi słowy – kiedyś ludzie popierali partię, bo miała odpowiadający im program. Dziś partie popierają taki program, który zjedna dla nich większość wyborców, co pomoże zdobyć władzę. Jeszcze prościej: kiedyś zdobycie władzy służyło realizacji programu politycznego. Dziś program polityczny służy zdobyciu władzy.

Zakończyliśmy edycję 123. numeru „Yoricka” (czerwiec 2025), magazynu internetowego Klubu Krytyki Teatralnej SDRP/ polskiej sekcji AICT.