101 słów na piątek

Prezes zwlekał niemal do ostatniej chwili. Komentowano to rozmaicie, sięgając po sprzeczne przysłowia i porzekadła ludowe: co nagle to po diable, kto pierwszy, ten lepszy itp., itd. Sztaby dokonywały nagłych wolt i roszad, jedni kandydaci pojawiali się nagle, inni znikali, zmieniali pozycje, jedynki okazywały się dwójkami, a dwójki trójkami. Prawdopodobnie te aptekarskie zabiegi (z myślą o metodzie D’Hondta) w niewielkim stopniu mobilizowały bądź demobilizowały potencjalny elektorat. Ale kandydatów na pewno tak. Słowem, były to dla nich dni pod napięciem, ale dopiero teraz zacznie się codzienna bieganina za zwolennikami. Właściwie jak zwykle, choć z lękiem, że to jednak inne wybory jak zwykle.
(Tomasz Miłkowski)

To już nie przedwyborcze harce, ale prawdziwa walka. Kampania wyborcza ruszyła pełną parą, komitety wyborcze mają za sobą rejestracje, a nawet odsłonięcia list kandydatów. Jak zwykle przy takich okazjach pojawiło się sporo niespodzianek, ale i rozczarowań. Najwięcej amieszania wokół siebie czyni mecenas Roman Giertych, były poseł i niesławny minister oraz niedoszły senator (choć, kto to wie?). Ale tak naprawdę zaskakujący ruch wykonał Donald Tusk, otwierając ramiona Koalicji Obywatelskiej przed Agrounią Michała Kołodziejczaka. Jedni zacierają ręce z ukontentowania, drudzy zaciskają po cichu zęby, jeszcze inni ogłaszają proroctwa, studzące entuzjazm zachwyconych „Agronumerem”. Trochę cierpliwości, a będzie wiadomo, kto wyciągnął asa, a kto blotkę.
(Tomasz Miłkowski)

„Piękno istnieje wszędzie tam, gdzie potrafimy je rozpoznać” – pisał Italo Calvino. Podobnie jest z brzydotą. Pokaz brzydoty rozpoznawalnej od pierwszego wrzasku dał wiceminister Janusz Kowalski, wcześniej znany z dokładania własnemu premierowi. Teraz pokazał się jako pogromca suwerena. Zamiast dialogu z rozmówcą zaproponował wrzask, poniżanie, pomówienia, lekceważenie, wyniosłość. Jego ofiarą padł szef Agrounii Michał Kołodziejczak, z gadaniem też nie od macochy. Czyżby to miał być nowy sposób na niesforny lud, który nie dość, że ma własne zdanie, to jeszcze je wyraża i domaga się od władzy reakcji na „niesłuszne” uwagi? Kowalski tego nie zniósł i wywrzeszczał oburzenie. Wzbudził raczej śmiech niż grozę.
(Tomasz Miłkowski)

Reporterzy TVN pokazali mrożące w żyłach sceny obławy na kobietę, która zażyła środki poronne. Krakowscy policjanci asystowali jej w gabinecie ginekologicznym, zmuszali do poniżających zachowań, nielegalnie skonfiskowali laptop, traktowali jak podejrzaną, mimo że polskie prawo nie penalizuje usunięcia ciąży przez ciężarną. Reportaż ujawnił – o czym coraz częściej słyszy się i mówi – mechanizm opresyjnego państwa prześladującego kobiety, stojącego na straży drakońskich przepisów podyktowanych przez fanatyków spod znaku Ordo Iuris, Konfederacji i bojowników tzw. życia poczętego, którym patronuje Kościół katolicki i PIS. Pora temu położyć kres, jeśli nie chcemy żyć w państwie rządzonym i urządzanym przez zadowolonych z siebie prześladowców, łamiących prawa człowieka.
(Tomasz Miłkowski)

Wprawdzie marszałek samorządu małopolskiego nigdy nie odstąpił od wszczęcia postępowania przeciwko dyrektorowi Teatru Słowackiego, to nic się szczególnego nie wydarzało. Ot, kolejny dzień bezprawnej procedury, która może trwać wedle przepisów prawa 30 dni, a w szczególnych wypadkach 60. Tymczasem minęło ponad 500 dni od decyzji marszałka, opartej o zarzuty niepotwierdzone przez Izbę Obrachunkową. Bo nie chodziło o nieprawidłowości finansowe, ale o „nieprawomyślne” Dziady i o niechęć do nieusłuchanego dyrektora. Teraz marszałek zamierza rozpisać konkursu na stanowisko dyrektora Słowaka, mimo że kontrakt Krzysztofa Głuchowskiego kończy się za rok. Jak nie kijem go, to pałką. To kolejny przejaw obsesji, która rządzi decyzjami marszałka.
(Tomasz Miłkowski)