Dobre teksty polecamy. Książki, komentarze, opinie

Reporterzy TVN pokazali mrożące w żyłach sceny obławy na kobietę, która zażyła środki poronne. Krakowscy policjanci asystowali jej w gabinecie ginekologicznym, zmuszali do poniżających zachowań, nielegalnie skonfiskowali laptop, traktowali jak podejrzaną, mimo że polskie prawo nie penalizuje usunięcia ciąży przez ciężarną. Reportaż ujawnił – o czym coraz częściej słyszy się i mówi – mechanizm opresyjnego państwa prześladującego kobiety, stojącego na straży drakońskich przepisów podyktowanych przez fanatyków spod znaku Ordo Iuris, Konfederacji i bojowników tzw. życia poczętego, którym patronuje Kościół katolicki i PIS. Pora temu położyć kres, jeśli nie chcemy żyć w państwie rządzonym i urządzanym przez zadowolonych z siebie prześladowców, łamiących prawa człowieka.
(Tomasz Miłkowski)

Trudno było zrozumieć zamiar rozpisania referendum w sprawie tzw. przymusowej relokacji uchodźców, który z impetem zapowiedział Wice(?)premier, a pozostali notable partii panującej podchwycili w lot i otrąbili. Wygląda na to, że rządzący parli i prą do tego referendum wbrew logice i realnym potrzebom, skoro nawet długo nie potrafili wyjaśnić, o zadanie jakiego pytania im chodzi. A potem uzasadnić, po co w takiej sprawie pytać suwerena, skoro tak naprawdę sprawy nie ma. Atoli sprawa jest i nie o głosowanie tak naprawdę chodzi, ale o kasę. Połączenie referendum z wyborami do Sejmu otwiera możliwość niekontrolowanego rozdęcia funduszy wyborczych. I tu jest pies pogrzebany.
(Tomasz Miłkowski)

Wprawdzie marszałek samorządu małopolskiego nigdy nie odstąpił od wszczęcia postępowania przeciwko dyrektorowi Teatru Słowackiego, to nic się szczególnego nie wydarzało. Ot, kolejny dzień bezprawnej procedury, która może trwać wedle przepisów prawa 30 dni, a w szczególnych wypadkach 60. Tymczasem minęło ponad 500 dni od decyzji marszałka, opartej o zarzuty niepotwierdzone przez Izbę Obrachunkową. Bo nie chodziło o nieprawidłowości finansowe, ale o „nieprawomyślne” Dziady i o niechęć do nieusłuchanego dyrektora. Teraz marszałek zamierza rozpisać konkursu na stanowisko dyrektora Słowaka, mimo że kontrakt Krzysztofa Głuchowskiego kończy się za rok. Jak nie kijem go, to pałką. To kolejny przejaw obsesji, która rządzi decyzjami marszałka.
(Tomasz Miłkowski)

Ledwo można odetchnąć pod lawiną komentarzy po marszu 4 czerwca. Łacno pod nią zgubić sens i radość tego fenomenu, nie będę więc dokładał jeszcze jednej cegiełki do nadmiaru słodyczy. Zwłaszcza że chcę zwrócić uwagę na skromny i po raz pierwszy przeprowadzony konkurs dla młodych dziennikarzy Warszawy i Mazowsza o Nagrodę im. Andrzeja Ibisa Wróblewskiego.
Osoba patrona, dziennikarza ceniącego piękno i wagę słowa to znak zaproszenia do uprawiania dziennikarstwa odpowiedzialnego i w dobrym guście. Zarząd Oddziału Warszawskiego SDRP, inicjator konkursu, i kapituła nagrody spotkają się z laureatami już w najbliższą środę. Kto wie, może to będzie początek wspólnej drogi pod wezwaniem Ibisa.
(Tomasz Miłkowski)

Tego jeszcze nie było, ale widocznie musiało się wreszcie zdarzyć. Do ” obyczajów” urzędników państwowych należy już nieobecność na posiedzeniach Senatu, ignorowanie zaproszeń ze strony Marszałka. Ale teraz przyszedł czas na Sejm. W miniona środę na posiedzeniu połączonych komisji obrony narodowej i spraw służb specjalnych miał złożyć wyjaśnienia minister obrony w sprawie bezpieczeństwa kraju wobec przypadku z „wiadomą” rakietą, która przez kilka miesięcy leżała sobie pod Bydgoszczą aż wreszcie pewna pani na przejażdżce konnej jej nie znalazła. Ale minister na tajne zresztą, żeby nie było przecieków, posiedzenie rzeczonych komisji nie przybył pod pretekstem, że nie będzie uczestniczył w happeningu. Psucie państwa trwa.

(Tomasz Miłkowski)