Dobre teksty polecamy. Książki, komentarze, opinie

Czy jestem pacyfistą? Tak, jestem. Wojna dla mnie nie jest przedłużeniem polityki. Jest bezczelnym, bandyckim sposobem na zapewnianie sobie ważności i pieniędzy. Rzekomy patriotyzm, który posługuje się księgowością przy skazywaniu na śmierć najlepszych obywateli, jest równie zabójczy jak bestialskie kładzenie na jedną wagę pustych słów i pełnego ważnych spraw życia. Piszę to jako syn oficera Armii Krajowej, walczącego w Powstaniu.

Miało zamrażarki nie być. Uroczyście zapowiadał to marszałek Hołownia, a jednak zamrażarka działa. Poslanki lewicy tuż po utworzeniu nowego rządu złożyły dwa ważne projekty w sprawie liberalizacji prawa antyaborcyjnego. Piewszy znosił penalizację pomocy w usuwaniu ciąży, drugi przewidywał prawo do aborcji do 12 tygodnia. Minęły dwa miesiące i projekty nie ujrzały światła dziennego. Upomniał się o nie głośno Włodzimierz Czarzasty, ale Marszałek zaprzecza jakoby utknękły w zamrażarce, wynajdując kolejne preteksty przedłużania procedury: a to że brakuje czegoś w uzasadnieniu (już nie brakuje), a to że będzie projekt o referendum, a to że prezydent i tak zawetuje. Tymczasem kobiety mogą stracić cierpliwość.
(Tomasz Miłkowski)

Aleksander Macedoński rozwiązał problem węzła gordyjskiego za pomocą jednego trafnego cięcia: Ciach i po wszystkim! Marzenie, aby pójść w jego ślady, nie opuszcza gorących zwolenników przywrócenia normalności. Okazuje się jednak, że to nie takie proste, jak się wydaje. Stąd zapewne pojawiła się idejka tzw. resetu konstytucyjnego.Pomysł, najpierw wprowadzony niejako bocznymi drzwiami przez konfederatów, teraz powtarzany jest przez poważnych polityków. Nie wiem, czy to naiwna wiara w cudowną przemianę wczorajszych dekonstruktorów prawa i zawołanych niszczycieli Konstytucji w jej przykładnych zwolenników, czy myślenie życzeniowe. Lepiej szukać innych, racjonalnych rozwiązań, jak choćby nadzwyczajna komisja sejmowa ds. ładu medialnego, którą proponuje powołać minister kultury.
(Tomasz Miłkowski)

Trudno przewidzieć, jakie jeszcze czekają nas konwulsje związane z rytuałem pożegnania foteli przez niedawną władzę, ale wygląda na to, że mamy za sobą przesilenie. Środowe przepychanki pod Sejmem pokazały, jak obojętne jest obywatelom to żenujące widowisko. Czy organizatorzy tej akcji wyciągną stosowne wnioski, nie wiem. Ale, tak czy owak, to oznaka psychicznego zdrowia. Ktoś nawet napisał, że wiadomości „19.30” są nudne. Nareszcie! Chwila, w której wiadomości polityczne zaczną być nudne, będzie chwilą wytchnienia i zaczątkiem nowych czasów. Na razie jednak o nudzie mowy być nie może, kiedy codziennie leją się z ust upadłych liderów skargi pełne trwogi i zagubienia. Tak szybko?
(Tomasz Miłkowski)

Rzadko zgadzam się z panią profesor Magdaleną Środą, ale tym razem – („Wyborcza” z 30 stycznia 2024) jak najbardziej: też uważam, że dziennikarze niepotrzebnie tyle piszą o odstawionych od władzy politykach PiS-u. Niby ja wiem, że to jakby obiektywne, że to krytyka, że może dla beki – ale o byłej władzy w mediach jest więcej niż o obecnej. Wsadzą – nie wsadzą, wyjdą – nie wyjdą, wejdą – nie wejdą… do Sejmu, czy do Parlamentu Europejskiego, a może na prezydentów Radomia czy Warszawy… Gdy w sobotę PiS ruszył w Polskę i jego działacze wygadywali bzdury z większą niż przed wyborami intensywnością – to było tego w mediach tyle, że niemal przyćmili finał Wielkiej Orkiestry Owsiaka, choć i jej było za dużo.