Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej

9 kwietnia, w pierwszy dzień świąt wielkanocnych zmarł Maciej Prus, jeden z najwybitniejszych polskich reżyserów teatralnych, swego czasu zaliczany do grupy tzw. młodych zdolnych, którzy zmienili oblicze polskiego teatru.
9 listopada ubiegłego roku obchodziliśmy Jego 85 urodziny, składając mu w imieniu polskiej sekcji AICT/ Klubu Krytyki Teatralnej SDRP najserdeczniejsze życzenia zdrowia i pomyślności z nadzieją na dalsze lata jego twórczej zawodowo pracy.
Wyraziliśmy wówczas wdzięczność za udzielane nam wsparcie przez pana Macieja Prusa. Od dziesięciu lat wchodził w skład Kapituły Konkursu im. Andrzeja Żurowskiego, a kto choć raz w niej zasiadał, dobrze wie, że nie była to obecność formalna – jego głębokie analizy tekstów, klarowność wywodu i trafność oceny w istotny sposób wpływały na jakość podejmowanych przez Kapitułę rozstrzygnięć. W przeszłości pan Maciej Prus wspomagał także organizowane przez AICT warsztaty dla młodych krytyków, spotykając się z kandydatami na przyszłych recenzentów.
Maciej Prus za swoje osiągnięcia artystyczne był wielokrotnie nagradzany, m.in. dwukrotnie Nagrodą AICT im. Stefana Treugutta za reżyserowane w Teatrze TVP spektakle wg ” Edwarda II” Marlowe’a i „Wyzwolenia” Wyspiańskiego”, w których dokonał zabiegu uwspółcześnienia klasyki, akcentując współbrzmienie myśli między odległymi epokami.
Zaczynał swoją drogę reżyserską jako asystent wybitnych mistrzów: Konrada Swinarskiego, Wandy Laskowskiej, Kazimierza Dejmka. Z czasem stał się mistrzem dla następców.
Żegnamy wielkiego artystę ze smutkiem, ale i pamięcią o Jego dokonaniach.
Zarząd polskiej sekcji AICT/ Klubu Krytyki Teatralnej SDRP

Życzymy…

… Jaj przepięknie malowanych,
Świąt wesołych, roześmianych.
… W poniedziałek kubeł wody.
Szczęścia, zdrowia oraz zgody.
WESOŁEGO ALLELUJA!

Zarząd Oddziału Warszawskiego

kwiecień 2023

Zawsze mieliśmy z tym kłopoty, skoro nawet Wyspiański w „Weselu” kazał Stańczykowi apelować: „ale świętości nie szargać”. Jedynie Norwid, nota bene ukochany obok Słowackiego poeta Karola Wojtyły, pytał w swojej słynnej fraszce: „Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,/ Czy ten, co mówić o tem nie pozwala?”. Warto tę ptasią fraszkę Norwida postawić na stole obok jajek wielkanocnych, aby przegnać złe demony uruchamiane z okazji walki o dobre imię papieża Polaka, a tak naprawdę o słupki procentowe w sondażach poparcia partyjnego. Wyborcy, jak się okazało, w niedzielę „obrony”, czyli 2 kwietnia, okazali znacznie większą powściągliwość niż podnieceni szansami wyborczymi posłowie.
(Tomasz Miłkowski)

2 kwietnia w stołecznym kinie Iluzjon rozpoczął się największy w historii pokaz filmów Krzysztofa Zanussiego. „Wyświetlimy filmy, które weszły do kanonu kina. Nie zabraknie także nieznanych etiud i filmów amatorskich oraz filmów telewizyjnych” – powiedział organizator pokazu dr Robert Birkholc.

Departament Stanu USA ogłosił doroczny raport o prawach człowieka. Polska nie wypadła w nim najlepiej, m.in. ze względu na przejęcie przez Orlen prasy regionalnej. Proszony o komentarz minister ds. europejskich powiedział, że nie zna raportu, ale w następnym zdaniu poddał go miażdżącej krytyce. To praktykowana przez polityków wygodna metoda krytyki „na niewidzianego”. Po pierwsze, można uchylić się od merytorycznego zajęcia stanowiska, skoro przedmiotu sprawy się nie zna. Po drugie, można wyrazić moralny sprzeciw wobec rzeczywistych lub domniemanych przeciwników. Metodę tę sprawdziła wcześniej krakowska kurator oświaty, która wprawdzie „Dziadów” Mai Kleczewskiej nie widziała, ale potępiła i zaleciła szkołom omijać je szerokim łukiem.

(Tomasz Miłkowski)