Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej

Jednoczy czy dzieli?
Nadchodzące właśnie Święto Niepodległości podsuwa pytanie: czy to święto jednoczy, czy dzieli. Zwolennicy wspólnotowego myślenia tęsknią za czasami, kiedy święto jednoczyło. Prawdopodobnie marzą albo idealizują przeszłość. Otóż nigdy, nawet w obliczu ostatecznych zagrożeń nie można spodziewać się zgodności opinii i działania w jednym kierunku.
Co więcej, taka wspólnotowa zgodność bywa myląca, a nawet niebezpieczna, o czym dobrze wiedział Henrik Ibsen, autor dramatów, w których podawał w wątpliwość błogosławioną rolę „zwartej większości”, zawsze mającej rację. Może więc lepiej zamiast nawoływać do jedności mówić o umiarkowaniu i próbach zawieszenia głębokich waśni. Przynajmniej w chwilach, które ojcowie założyciele demokracji uznawali za warte radosnego świętowania.
(Tomasz Miłkowski)

UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIURO ZARZĄDU OW SDRP WYJĄTKOWO BYŁO NIECZYNNE WE WTOREK, 4 LISTOPADA. W ZAMIAN – DODATKOWYM DNIEM PRACY BĘDZIE PIĄTEK, 7 LISTOPADA W TYCH SAMYCH GODZINACH: OD 11.00 DO 15.00
ZA ZMIANĘ PRZEPRASZAMY!

Na zaproszenie Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej w Domu Literatury gościł dr Tomasz Miłkowski, który przedstawił swoją gawędę o obecności Stanisława Ignacego Witkiewicza w teatrze. Od samego początku, od jego juwenaliów pisanych w okresie dzieciństwa, aż po czasy współczesne, kiedy można spotkać jego sztuki na afiszach teatralnych. Na niedawno ukończonym w Rzeszowie Festiwalu Arcydzieł gościł m.in. spektakl Teatru Witkiewicza z Zakopanego, reżyserowane przez Andrzeja Dziuka, właśnie jego juwenilia.

12 listopada w Teatrze Łaźnia Nowa w Krakowie, po spektaklu „Latający potwór Spaghetti”, MATEUSZ PAKUŁA odbierze Doroczną Nagrodę AICT im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego 2025, przyznawaną przez Zarząd polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych/ Klubu Krytyki Teatralnej SDRP za wybitne osiągnięcia w dziedzinie teatru. Przyznając tę nagrodę Zarząd docenił zarówno dokonania reżyserskie jak i dramaturgiczne Laureata, a zwłaszcza jego autorskie spektakle oparte na powieściach „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” i „Skóra po dziadku”, zrealizowane w koprodukcji Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie i Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. W dziełach tych, zakotwiczonych w osobistym doświadczeniu, autor zabrał głos w obronie pokrzywdzonych, poniżanych, lekceważonych, znajdując dla kluczowych wyzwań współczesności oryginalny kształt artystyczny. Nie przypadkiem uroczystość wręczenia Nagrody odbędzie się w Teatrze Łaźnia Nowa, gdzie artysta doskonalił swój warsztat jako dramatopisarz, scenarzysta i reżyser.

Niebawem, podczas listopadowego Krajowego Zjazdu Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej, będziemy wspominać tych z naszego kręgu, którzy odeszli w ostatnim czasie na wieczny dyżur redakcyjny – dziennikarzy, publicystów, reporterów, fotoreporterów, filmowców, radiowców, ludzi pióra, słowa i obrazu, przez lata tworzących polskie media. Ich służba, pasja, poświęcenie i odwaga w poszukiwaniu prawdy były częścią dorobku całego środowiska, jego spuścizny i tożsamości.